Það gerðist ekkert á Íslandi frá 25. mars til 9. maí árið 1974. Töflur yfir íþróttaúrslit eru brotakenndar, alfræðirit hafa frá litlu að segja jafnvel sjálf Wikipedia hefur enga atburði frá þessu tímabili að geyma. Þekkir hún þó býsna margt og jafnvel Þorvald Gylfason. Ástæðan er einföld: það var prentaraverkfall í landinu. Engin dagblöð voru gefin út. Saga sem ekki er rituð er dæmd til að gufa upp.
Fyrr í kvöld má segja að Framsíðan hafi upplifað sitt prentaraverkfall – sem skapa mun eyðu í sameiginlegar minningar Framara og gera sagnfræðingum framtíðarinnar gramt í geði. Við erum kannski ekki að tala um áfall á borð við bruna handritanna í Kaupmannahöfn árið 1728, en ergilegt er það þó. Fréttaritarinn klúðraði sem sagt því eina verkefni sem ekki mátti klikka – að mæta með nothæfan penna.
Fréttaritari án penna er eins og þorskur á þurru landi – og það þorskur sem engu að síður þarf að skila af sér pistli. Ekki bætti úr skák að engrar huggunar var að leita í markafleygnum góða, því sessunauturinn sauðtryggi, Valur Norðri, var hvergi sjáanlegur. Væntanlega heima að steikja medisterpylsu og stappa kartöflumús fyrir fjölskylduna eins og menn gera á þriðjudagskvöldum.
Til að endursegja atburði fyrri hálfleiksins verður að grípa til munnmæla, flökkusagna, þess örlitla párs sem hægt var að pína út úr annars uppþornuðum pennanum og slitrótt sms-skeyti sem fréttaritarinn sendi sjálfum sér í örvæntingu þess manns sem sér öll sund lokast.
Ekki auðveldaði verkefnið að Jón þjálfari stillti upp mikið breyttu liði frá síðustu leikjum. Í tveimur fyrstu umferðum bikarkeppninnar má heita að sterkasta lið hafi byrjað leik, en nú er Íslandsmótið hafið og leikið stíft. Því var rökrétt að stjórinn notaði tækifærið til að hvíla lykilmenn og gefa ungviðinu tækifæri. Sex leikmenn í byrjunarliði fæddust 1999 eða síðar.
Marteinn Örn Halldórsson fékk að spreyta sig á milli stanganna og stóð sig vel, þótt sáralítið mæddi á honum. Unnar Steinn og Óli Anton Bieltvedt voru miðverðir en Matthías Kroknes og Arnór Daði bakverðir. Aron Kári, Andri Þór Sólbergsson, Már, Magnús og Þórir voru á miðju og köntum en Aron Snær fremstur. Allt er þetta þó byggt á munnmælum og nýtur ekki stuðnings ritheimilda, sem fyrr segir.
ÍR mun vera miðlungslið í þriðju efstu deild og tefldi víst ekki fram sinni sterkustu sveit vegna meiðsla. Getumunurinn var því talsvert áberandi. Framarar stjórnuðu spilinu en sköpuðu sér fá afgerandi færi. Það litla sem Breiðholtsliðið leitaði fram á við náði þó að valda furðumiklum taugatitringi í Framvörninni. Greinilegt að mannskapurinn er ekki vanur þessari uppstillingu.
Um miðjan hálfleikinn náðu ÍR-ingar fágætri skyndisókn (nánast sinni einu fyrir hlé) og skoruðu fyrirhafnarlítið mark, 0:1. Frömurum í stúkunni var ekki skemmt. Þeim var líka frekar kalt, enda hálfhryssingslegt á vellinum. Fréttaritarinn var í þunnum jakka, öðrum þræði út af prinsipinu: á þessum tíma árs á maður að mæta léttklæddur á fótboltaleiki, annars hefur júní sigrað og mennskan tapað. Tveimur sætum frá gaf hins vegar að líta velmegunarlegan formann handknattleiksdeildarinnar í dúnúlpu. Þetta harpixlið hefur ekkert að gera útundir bert loft!
Fréttaritarinn var rétt búinn að senda fjarstöddum Val Norðra passív-aggressív skilaboð: „Fokk“ (sem þurfti reyndar að senda tvisvar, þar sem leiðréttingarforritið breytti þeim fyrst í „Dökk“) þegar boltinn lá í netinu hinu megin eftir sending Þóris og kröftugan sprett Arons Snæs sem setti boltann í fjærhornið, 1:1. Valur fékk engin skilaboð um jöfnunarmarkið og hefur vonandi svelgst á medisternum.
Fljótlega eftir markið meiddist Matthías, sem borið hafði fyrirliðabandið. Hætt er við að hann verði eitthvað frá. En honum tókst þó að stýra Zigga-zagga í lokin og það er jú aðalmálið.
Framarar héldu áfram að stýra leiknum og á 36. mínútu skoraði Aron Kári úr þvögu eftir að ÍR-ingum mistókst að hreinsa frá eftir nokkuð harða sóknarlotu Framara, 2:1.
Lítið annað bar til tíðinda það sem eftir lifði hálfeiks, fyrir utan að Jón Sveinsson varð ævareiður yfir einhverju smábroti úti á miðjum velli. Það er skemmtilegt með Jón hvað hann rýkur stundum upp að því er virðist af sáralitlu tilefni en getur svo verið pollrólegur þegar allir aðrir fara á háa c-ið.
Í hléi gæddu fréttaritarinn og sonur sér á gómsætum hamborgurum. Undanvillingsbarnið var með Valstöskuna sína á bakinu og læddist með veggjum, eflaust smeykur um að Framæskan myndi lumbra á sér og óviss um í hvort liðið faðirinn myndi skipa sér. Á meðan tókst skrifaranum pannalausa að hafa upp á Sigurði Inga Tómassyni sem gat grafið upp ritblý af gerðinni Stabilo með hörkuna 2. Seinni hálfleik var borgið.
Marteinn markvörður mátti taka á honum stóra sínum fljótlega eftir að seinni hálfleikur hófst, þar sem ÍR-ingar mættu mun sprækari til leiks en í þeim fyrri. Framarar leiddu þó spilið sem fyrr en ógnuðu ekki að ráði. Á 65. mínútu var gerð þreföld skipting, þar sem Unnar, Þórir og Aron Snær fóru af velli en Gunnar, Fred og sextán ára nýliði, Sigfús Árni Guðmundsson komu inn. Gunnar átti eftir að verja vel í tvígang, Fred hélt knettinum vel í framlínunni og Sigfús átti eftir að koma við sögu.
Nokkur þokkaleg færi fóru í súginn og bölsýnispésar fóru að sjá fyrir sér jöfnunarmark og framlengingu. Þegar fimm mínútur voru eftir af venjulegum leiktíma dæmdi dómari leiksins vítaspyrnu – réttilega – þar sem Magnús náði til knattarins andartaki á undan ÍR-markverðinum sem felldi hann. Maggi féll ofan á markvörðinn sem meiddist og það vakti einhverjar föðurlegar tilfinningar hjá aðstoðardómaranum sem sannfærði dómarann um að breyta úrskurði sínum. Iss, okkur langaði ekkert í þetta víti hvort sem er.
Á lokasekúndum leiksins settu ÍR-ingar alla menn sína framávið í örvæntingarfulltri tilraun til að jafna metin. Framarar unnu boltann og sóttu hratt fram. Varamaðurinn Sigfús átti góða stungusendingu sem varnarmaður Breiðhyltinga reyndi að komast inní og pota aftur á eigin markvörð sem hugðist hreinsa fram, en skaut beint í Magnús sem kom aðvífandi… boltinn skoppaði í átt að galtómu markinu þar sem okkar maður potaði honum í netið af 50 cm færi, rétt áður en lokaflautið gall. Tiltölulega þægilegur 3:1 sigur í leik sem var lítið fyrir augað en gaf ungum leikmönnum mikilvæga reynslu.
Eftir þrjá leiki í bikarnum í ár er vandséð annað en að við vinnum keppnina. Hverja viljum við í næstu umferð? Pant fá Fylki í Safamýrina. Við gætum kallað það: bardagann um Hádegismóa eða eitthvað álíka sniðugt. – Næsti leikur er hins vegar á Grenivík á móti Magna og þar á eftir gegn Aftureldingu í Mosó. Ekki er von á leikskýrslum þaðan.
Stefán Pálsson