Eigum við ekki bara að hafa þetta stutt í kvöld? Við vitum öll að Framarar lesa helst þessar leikskýrslur eftir sigurleiki. Þegar við töpum eru það einungis kvöldustu klárarnir sem berja sig í gegnum gremjublandin skrif fréttaritarans sem gegna í raun aðeins því hlutverki að halda andliti gagnvart montrössum og leiðindaskörfum hins liðsins – að gera þeim ekki til geðs að sleppa því að skrifa um beiskan ósigurinn. En þegar andstæðingarnir eru HK-ingar og maður þekkir enga aðra HK-inga en Baldur formann, Hjörvar Hafliðason og Kára rækjumorðingja, þá er til voðalega lítils unnið að berja sig í gegnum að skrifa einhvern hlemm – til þess eins að halda Daða og Tóta vakandi frameftir öllu á virku kvöldi til að setja pistilinn inn.
Leikur kvöldsins var slappur. Úrslitin ömurleg. Áhorfendur aldrei færri í sumar og báðir bílar skjaldsveinsins biluðu um leið! TURK 182.
Fréttaritarinn þurfti að bruna beint úr Ráðhúsinu eftir venju fremur langdregin borgarstjórnarfund og sótti á leiðinni strandaglópinn Val Norðra. Klukkan var orðin margt þegar þeir renndu í hlað á bílaplani Dalskóla. Við innganginn hittu þeir Hnífsdælinginn Kristján Frey. Hinn trymbillinn, félagi Rabbi, hafði dregið langa stráið. Hann var heima hjá sér að spartla vegg (eða hvað svo sem miðaldra menn í viðgerðum heimavið gera á þriðjudagskvöldum).
Það virtust vera hundrað ár frá síðasta Framleik, þökk sé landsleikjahléi og Evrópufári. Liðið var talsvert breytt frá fyrri leikjum og bikartapinu sem aldrei verður aftur minnst á. Óli í marki. Brynjar Gauti byrjaði við hliðina á Kyle og Adam í staðinn fyrir Þorra. Halli og Alex í bakvörðum. Tryggvi Snær aftastur á miðjunni í hlutverki Tiago sem var lítillega meiddur. Freyr og Fred á miðjunni/köntunum með Má framliggjandi og Gumma fremstan. Mingi og Viktor Bjarki báðir á bekknum. Danska tvíeykið hvergi sjáanlegt, en það mun þó styttast í þá.
Fram byrjaði á móti nokkuð sterkum vindi. Gestirnir pökkuðu í vörn frá fyrstu mínútu og reyndu að verja stigið. Framarar áttu nokkrar líflegar sóknir, sem margar hverjar byggðust á einstaklingsframtaki frá Fred. Eigum við að nenna að tiltaka mörg einstök dæmi? Jújú, á níundu mínútu splundraði Fred vörninni, fór upp að endamörkum og sendi fyrir þar sem Gummi var í þröngri stöðu og náði ekki nægilega kröftugum skalla að marki. Um miðjan hálfleikinn var stunga í gegnum HK-vörnina þar sem varnarmaður gestanna var úti á þekju og rétti Mása boltann á silfurfati, en okkar maður var ekki nógu fljótur að átta sig og færið rnann út í sandinn. Eftir rúman hálftíma var Halli nærri búinn að hlaupa með boltann í HK-netið eftir góðan undirbúning Tryggva. Útkoman var hornspyrna þar sem Alex var hársbreidd frá því að skora eftir fyrirgjöf frá Fred.
Rétt áður en markamínútan rann upp lét Alex óvænt vaða að marki en boltinn naumlega framhjá. Framarar voru ekki að leika sérlega vel, en markið virtist þó liggja í loftinu. Nema hvað? Mínútu síðar átti Adam (ef marka má Fótbolta.net) en Alex (ef marka má gamlan og fjarsýnan fréttaritarann) flotta sendingu innfyrir Kópavogsvörnina þar sem Már stakk alla af og skoraði glæsilega í fjærhornið. Mikil gleði og markapelinn, fleytifullur af orkneysku Highland Park dreginn fram. Litlu mátti raunar muna að fagnaðurinn yrði skammlífur því mínútu síðar voru tveir HK menn óvaldaðir á markteig en tókst að þvælast hvor fyrir öðrum og inn fór boltinn ekki.
Það var fámennt en góðmennt í fínumannastúkunni. Fréttaritarinn fékk hjónabandssælu sem reyndist ekki sérlega staðgóður kvöldverður. Ívar Guðjónsson lá ekki á skoðunum sínum frekar en vanalega. Hann var sáttur við baráttuna í liðinu og nefndi Frey sérstaklega. Fréttaritarinn og skjaldsveinninn voru sáttastir við Brynjar Gauta sem var einhvern veginn eini maðurinn í Framliðinu sem lét almennilega finna fyrir sér í tæklingum. Almennt var stemningin þó sú að seinni hálfleikurinn yrði betri – með vindinn í bakið og mædda HK-menn. Óbojj hvað sú spá átti eftir að eldast illa!
Dómari leiksins hafði tekið þann pól í hæðina að láta viðureignina fljóta vel og flauta sem minnst. Það var misráðin ákvörðun því fyrir vikið var báðum liðum verðlaunað fyrir peysutog og hrindingar. Fram átti þrjú eða fjögur tilköll til að fá vítaspyrnur í leiknum og HK tvö. Leikmenn létu þetta fara í taugarnar á sér og það dró úr einbeitingu manna.
Alex var nærri því að skora úr hornspyrnu frá Fred á 52. mínútu. Enginn hafði tölu á þeim fjölda hornspyrna sem við fengum og furðu margar þeirra sköpuðu hættu. Mínútu síðar áttu bæði lið gott tilkall til að fá víti á sömu mínútunni en ekkert var dæmt. Framliðið byrjaði jafnt og þétt að falla til baka og strax á 55. mínútu mátti heita ljóst í hvað stendi. Fimm mínútum síðar var Fred þó nærri því að tvöfalda forystuna þegar hann þrumaði á HK-markið, markvörður gestanna blakaði bolatanum glæsilega yfir slána en útspark var dæmt.
Framarar bökkuðu enn frekar og engin merki voru um skiptingar í uppsiglingu. Fréttaritarinn hafði ekki fyrr sleppt orðinu á 69. mínútu: „þeir eru að fara að jafna!“ – en nákvæmlega það raungerðist. Eftir þvögu þar sem varnarmenn okkar voru engan veginn sjálfum sér líkir náðu gestirnir sendingu fyrir sem hrökk í markið, að því er virtist af höfði Brynjars Gauta. Súrt í broti fyrir okkar skásta mann í leiknum og staðan orðin 1:1.
Varamenn fóru að búa sig undir að koma inn á hliðarlínunni en ekki tókst þó að framkvæma skiptinguna áður en staðan var orðin 1:2 á 74. mínútu. Eftir klafs í teignum náði einn bismarck-brjóstsykurmolinn að taka bakfallsspyrnu og skora 1:2. Helvítis, fokk! Skiptingin kom svo beint í kjölfarið. Þorri inná fyrir Brynjar sem var á gulu spjaldi og Viktor Bjarki fyrir Frey. Framarar náðu ítrekað að skapa hættu síðasta stundarfjórðunginn. Gummi skallaði í slá eftir hornspyrnu frá Fred og skömmu síðar fór skalli hans eftir aukaspyrnu frá Halla beint í lúkur markavarðar hins liðsins.
Aron Snær fékk að spreyta sig á lokamínútunum fyrir Alex. Sending frá Tryggva fyrir markið á 87. mínútu skapaði stórhættu en hvorki Viktor né Gummi náðu að koma kollinum á knöttinn. Í uppbótartíma setti Gummi boltinn svo rétt framhjá markinu eftir sendingu frá Tryggva en rangstöðuflaggið var komið á loft. Það er samt villandi að telja upp öll þessi færi sem fóru í súginn því það gefur þá mynd að Framarar hafi verðskuldað stig eða sigur á móti slökum andstæðingi. Veruleikinn er sá að þetta var ofboðslega dapurt kvöld og kannski bara eins gott að tapa og draga af því lærdóma. Svona frammistaða er ekki í boði á Akureyri og Ísafirði í næstu tveimur leikjum.
Stefán Pálsson