Menningarsagan hefur að geyma margar frægar bifreiðar. Breski spennusagnahöfundurinn ritaði eftirminnilega bók um Kittý-Kittý-Bang-Bang sem síðar var kvikmynduð með Dick Van Dyke í aðalhlutverki. Aðrir muna eftir fólksvagen bjöllunni Herbie, sem stal hjörtum áhorfenda í hverri myndinni á fætur annarri. Og svo farið sé nær okkur í tíma mætti rifja upp Heimasætu Árna Kópssonar sem spændi upp allar torfærubrekkurnar. Nú er kominn fjórði tenórinn í kvartettinn: happabíllinn hans Adda í bankanum. Meira um það síðar.
Fréttaritarinn var seinn í Úlfarsárdalinn í kvöld, eftir að hafa verið fastur á pólitískum plottfundum í Ráðhúsinum mestallan daginn. Á leiðinni uppeftir komst aðeins ein hugsun að: Framstrákar eru komnir í úrslitaeinvígið um Íslandsmeistaratitilinn í handboltanum! Hah!
Það var enn kortér í leik þegar lafmóður Fréttaritarinn mætti á Lambhagavöllinn. Skjaldsveinninn Valur Norðri var þegar mættur í Bar8una og Rabbi trymbill kom skömmu síðar með annan soninn, þeir feðgar stunda það oft að skella sér í sund í Dalslauginni fyrir leiki. Hersingin fékk sín hefðbundnu sæti, alveg við miðlínuna í þriðju efstu röð. Pétur Ormslev var örlítið innar og Geiramenn skammt undan með gjallarhorn. Það er rétt mögulegt að Fréttaritarinn hafi látið ljót orð falla um gjallarhorn í nýlegum handboltapistli, en við skulum láta það liggja á milli hluta.
Framliðið var svipað og í óveðursleiknum í Eyjum. Viktor Freyr byrjaði í markinu þriðja leikinn í röð. Eins og fram hefur komið í fréttum hefur Óli Íshólm ákveðið að róa á önnur mið. Honum eru kærlega þökkuð góð störf. Óli átti glæsilegan feril hjá okkur og var til að mynda valinn Íþróttamaður Fram eitt árið, sem þýðir að hann mun alltaf eiga sess í hjörtum okkar. Hvert var ég kominn? Já – Israel, Sigurjón og Kyle voru í hjarta varnarinnar. Halli og Már sóknarbakverðir. Kennie, Fred og Simon á miðjunni. Vuk og Mingi frammi. Veðrið auðvitað frábært eins og alltaf á kálbeðinu, smá strekkingur úti á velli en ekkert sem fannst í stúkunni. Völlurinn var bleyttur rækilega fyrir leikinn og jafnvel um of, í það minnsta voru leikmenn unnvörpum að fljúga á hausinn í öðru horninu.
Leikurinn byrjaði með látum og strax á fyrstu mínútu var Magnús Ingi skyndilega kominn einn á móti Aftureldingarmarkverðinum en varð líklega jafn undrandi og allir aðrir og skaut beint á hann. Fimm mínútum síðar endaði boltinn í Aftureldingarmarkinu eftir fínasta skalla frá Kyle eftir sendingu frá Kennie, en rangstöðuflaggið var komið á loft. Framarar byrjuðu miklu ákveðnar og sóttu í sífellu. Vitiði hverjir aðrir eru mjög ákveðnir? Jú, handboltastrákarnir okkar sem eru komnir í úrslitaeinvígið um Íslandsmeistaratitilinn!
Á tíundu mínútu tók Halli eina af tólfhundruð horsnspyrnum okkar í leiknum. Boltinn hrökk aftur til hans og hann lék lengst inn í teig Mosfellinga áður en hann lét vaða en rétt yfir. Eitthvað hlaut fljótlega undan að láta.
Eftir tuttugu mínútna leik brotnuðu gestirnir loksins. Vuk lék upp að endamörkum og átti fallega sendingu fyrir markið sem Kennie skallaði auðveldlega framhjá Aftureldingarmarkverðinum, staðan 1:0. Loksins, loksins fór allt þrennt saman: Frammark, Fréttaritarinn og skjaldsveinninn með markafleyginn í stúkunni. Einmöltungurinn í fleygnum, sem upphaflega var tólf ára Eyjaviský, er örugglega orðið þrettán núna…
Þrátt fyrir að vera í tómu basli varnarlega áttu gestirnir eina og eina sókn. Þegar fyrri hálfleikur var rétt hálfnaður varði Viktor með tilþrifum frá einum rauðklæddum, en flaggið var reyndar komið á loft. Það sama gerðist hinu megin á vellinum þar sem Vuk átti bylmingsskot sem var varið en rangstaða flögguð á samherja hans.
Viktor og Framvörnin lentu í tómu brasi í kringum 31. mínútu þegar gestirnir fengu hvert dauðafærið á fætur öðru en vörslur og hetjulegur varnarleikur forðuðu marki trekk í trekk? Voru Mosfellingar að komast inn í leikinn og hóta að jafna gegn Frömurum – liðinu sem er komið í úrslitaeinvígið um Íslandsmeistaratitilinn í handbolta? Melirnir? – Onei, kjaftshögg númer tvö kom á 35 mínútu eftir frábæran samleik hjá Halla og Vuk sem splundruðu vörninni. Vuk, sem Fréttaritarinn vill krýna sem mann leiksins, sendi boltann á Kyle sem skoraði aldrei þessu vant með fótunum í autt markhornið, 2:0.
Okkar allra besti Fred fór í smiðju Maradona á 40. mínútu þegar hann sólaði hvern Aftureldingarmanninn á fætur öðrum og lét svo vaða en markvörður gestanna átti enn eina frábæra vörsluna. Beint í kjölfarið náði sami markvörður að blaka framhjá skalla frá Minga í gullfallegri sókn sem Kennie byrjaði með meistaralegri hælspyrnu úti við hliðarlínu. Á markamínútunni var skot frá Fred varið, boltinn hrökk til Más sem náði ekki skoti úr upplögðu tækifæri. Hálfleiksstaðan hefði sem best getað verið 7:0.
Í hléi var aftur haldið í Bar8una. Þar var Halli Þorvarðar, ennþá dasaður eftir gærkvöldið. Mundi ég eftir að segja ykkur frá því að liðið hans var að sópa FH-ingum út úr úrslitakeppninni í handboltanum? Af öðrum frægum mætti nefna Kristján Frey rokkstjóra og sjálfan Óskar með hattinn (reyndar með húfu en ekki hatt að þessu sinni) í fágætri heimsókn frá Ameríkuhreppi. Óskar var í skýjunum með leik okkar manna. Við sammæltumst um að Vuk væri frábær og að finna þyrfti stað fyrir styttuna af Fred.
Það var lítil von til að seinni hálfleikurinn yrði jafnfjörugur og sá fyrra, þar sem Framarar hlytu að reyna að drepa leikinn niður. Gestirnir neyddust til að gera breytingu, þar sem markvörður þeirra hafði meiðst og annar og öllu lágvaxnari kom í staðinn á milli stanganna. Það fyrsta markverða átti sér þó ekki stað fyrr en á 53. mínútu þegar Mási virtist sloppinn einn í gegn, var rifinn niður en dómarinn ákvað að láta gult spjald nægja. Upp úr aukaspyrnunni fékk Kyle boltann einhvern veginn á auðum sjó einn á móti markmanni, en ákvað greinilega að það væri of mikil spæling ef miðvörðurinn myndi skora tvisvar með löppunum í sama leiknum og setti hann auðveldlega í belginn á þeim stutta.
Þegar þrettán mínútur voru liðnar af seinni hálfleik virtust gestirnir ætla að minnka muninn þegar Kennie náði að bjarga á línu með svokallaðri Alexander Pettersons-vörslu (Hver er hann, hvaðan er hann að koma o.s.frv…) – og úr horninu í kjölfarið var Afturelding nærri búið að skora. Eftir þetta hægðist verulega á leiknum og sífellt fleiri leikmenn sýndu merki örmögnunnar. Fred virtist gjörsamlega búinn á því, nýstiginn upp úr meiðslum og því nánast vinnuverndarmál að kippa honum útaf. Þjálfarateymið var hins vegar ekki á þeim buxunum. Fyrsta skipting okkar kom á 72. mínútu og þá var það Mingi sem fór út af fyrir uppáhaldsskaftfelling okkar allra: Frey.
Freyr hafði verið inná í tvær mínútur þegar Aftureldingarmenn misstu frá sér boltann á stórhættulegum stað. Freyr, sem virtist hreinlega hafa tekið stöðu Minga frammi, skaust einn í gegn og sýndi svo mikla óeigingirni með því að renna boltanum til hliðar á Vuk sem skoraði auðveldlega í tómt markið, 3:0. Ó, hvað við sungum og dönsuðum. Ég man hreinlega ekki hvenær það gerðist síðast – nema þá kannski í gærkvöldi þegar handboltastrákarnir okkar tryggðu sér sæti í úrslitaeinvíginu um Íslandsmeistaratitilinn. (Sýnið þessu umburðarlyndi – það er endurtekningin sem gerir þetta að lokum sniðugt.)
Gestirnir komust í dauðafæri fimm mínútum eftir þriðja markið en Viktor sló boltann í stöngina og útaf. Á þessum tímapunkti virtist nokkuð ljóst að Mosfellingar gætu spilað til fimmtánda maí án þess að skora. Hvers vegna fimmtánda maí? Jú, vegna þess að þann dag munu Framstrákarnir hefja leik í úrslitaeinvíginu um Íslandsmeistaratitilinn – döh!
Rúnar fór í þrefalda skiptingu eftir þessa snilldarmarkvörslu. Kristófer, Gummi Magg og Þorri komu allir inná fyrir Mása, Vuk og Israel. Aumingja Fred fékk að þjást áfram inná, en hann var líka farinn að bregða sér í hlutverk aftasta varnarmanns inná milli. Hvílíkur íþróttamaður! Þegar fjórar mínútur voru eftir af hefðbundnum leiktíma var skrokkurinn á okkar manni endanlega búinn að fá nóg og hann skipti við Tryggva, sem gaman var að sjá aftur eftir langt hlé. Einhver færi komu á báða bóga en þau skipta ekki máli í stóra samhenginu. Afskaplega sannfærandi Framsigur var staðreynd. Kennie var valinn maður leiksins af vallarþul – og vissulega var hann frábær, einkum í fyrri hálfleik. Fréttaritarinn tilnefnir líka Fred, Sigurjón, Halla og Viktor markmann – þótt Vuk hafi vinninginn.
Ziggi-zaggi var samviskusamlega sunginn og á leiðinni út mátti Fréttaritarinn hafa sig allan við að hæ-fæva mann og annan – þar með talið Adda í bankanum, sem mætti að sjálfsögðu á happabílnum í kvöld og í gær. Bíddu – af hverju í gær? Jú, því það var þá sem handboltastrákarnir í Fram tryggðu sér sæti í úrslitaeinvíginu um Íslandsmeistaratitilinn. Það er ekki hægt að tapa með svona bíl á planinu.
Stefán Pálsson