Þýska reggí-, fönk- og diskósveitin Boney M. átti nokkra megahittara á áttunda áratugnum og varði svo næstu áratugunum í að mjólka vinsældirnar. Fljótlega rann upp fyrir umboðsmönnum bandsins að það vissi í raun enginn hver eða hverjir væru í Boney M. Afleiðingin varð sú að um langt árabill túruðu þrjár eða fjórar sveitir um heimsbyggðina og tróðu upp undir þessu velþekkta vörumerki, þar á meðal amk í tvígang í þættinum Á tali með Hemma Gunn. Sumar útgáfur sveitarinnar höfðu í besta falli lauslega tengingu við helstu smelli hennar.
Víkingar fengu að kenna á Boeny M.-trixinu í kvöld þegar auglýst var pöbbkviss fyrir leik í umsjón Víkingsins og konferentzráðsins Ragnars Kristinssonar og Stefáns Pálssonar fréttaritara Framsíðunnar. Þegar á hólminn var komið reyndist fréttaritarinn fastur í sögugöngu með skandinavíska starfsmenn tryggingastofnanna norrænu landanna – en þess í stað var skjaldsveinninn Valur Norðri mættur með markafleyg og hvaðeina. Skjaldsveinninn, Garðar sendiráðsbílstjóri og mamma Guðjónssonar eru öll jafngild Boney M.-ígildi fréttaritarans á stundum sem þessum. Kvissið mæltist þess utan prýðilega fyrir.
Fréttaritarinn mætti lafmóður úr miðbænum þegar fimm mínútur voru liðnar af leiknum. Fyrrum menningarráðherra lýðveldisins, Lilja Alfreðsdóttir erkiframari og fyrrum skólasystir fréttaritarans stóð örlítið vandræðaleg í miðasölunni – það er bölvað vesen að eiga börn í öðrum íþróttafélögum og þurfa að dekka sjálfboðaliðavaktirnar á ögurstundu. Fréttaritarinn er faðir Valsara á táningsaldri og skilur þjáninguna.
Skjaldsveinninn sat í efstu röð við hliðina á Adda í bankanum og þeim Sævari og Ívari Guðjónssonum. Þeir gátu staðfest að ekkert hefði borið til tíðinda á upphafsmínútunum. Liðsuppstillingin var líka svipuð og verið hefur: Viktor í marki. Sigurjón, Kyle og Israel í öftustu varnarlínu. Halli og Mási bakverðir. Kennie aftastur á miðju með Simon og Fred fyrir framan sig. Mingi og Vuk frammi.
Framarar voru í varabúningi – hvítum treyjum og hvítum stuttbuxum. Víkingar sem fyrr í svarta búningnum sínum í staðinn fyrir svart og rauðröndóttu treyjuna sem hefur verið einkennismerki þeirra í hundrað ár. Það er sjálfstætt rannsóknarefni hvað rekur félög til að skammast sín fyrir treyjuna sína og vonandi tekst vinum mínum í Víkingi að yfirvinna þessa komplexa. Í millitíðinni gætu þeir reynt að finna aðeins stærri Víkingsmerki til að hengja utan á gamla Framheimilið í Safamýri. Það er ekki alveg öruggt að núverandi skilti sjáist frá geimnum.
Um leið og fréttaritarinn hlammaði sér niður fengu Víkingar fyrsta alvöru færi leiksins, aukaspyrnu sem fór framhjá markinu. Næstu tíu mínúturnar gerðist ekkert markvert fyrr en á 17. mínútu þegar brotið var á Má rétt fyrir utan vótateigshornið. Halli lyfti boltanum inn í teig þar sem Kennie og Kyle stukku báðir upp í skalla en knötturinn endaði í fanginu á markverði Víkinga með herkjum. Víkingar voru hins vegar fljótir að svara – ruku upp völlinn og Kyle mátti hafa sig allan við að bjarga í horn. Hornspyrnan fór inn á miðjan teig, þar kom einn svartstakkur og skallaði fyrir og annar sem nokkaði honum í netið af örstuttu færi, 1:0.
Engu mátti muni að Víkingar tvöfölduðu forystuna á 25. mínútu þegar dómari leiksins sleppti því að flauta á augljóst brot á Fred rétt fyrir utan eigin vítateig. Stórstjarna Víkinga komst einn á móti Viktori sem gerði frábærlega í að verja. Tveimur mínútum síðar blésu Framarar til sóknar. Kyle og Kennie voru allt í einu orðnir fremstu menn en misstu boltann og snögglega var allt í voða í vörninni, heimamenn brunuðu upp völlinn og skoruðu 2:0. Högg í magann og enn einu sinni voru Framarar lentir undir í Víkinni. Það er mikið álitamál hvort sé leiðinlegra að hlusta á Jeff Who? eða vallarþulinn á Víkingsvellinum sem virðist ekki kunna eftirnöfn neinna leikmanna.
Það er vægast sagt engin óskastaða að lenda tveimur mörkum undir á útivelli gegn Víkingum, sem virtust líklegir til að drepa leikinn gjörsamlega niður. Framarar fá þó prik fyrir að gefast ekki upp og fljótlega eftir markið áttu okkar menn ágætis atlögu að Víkingsmarkinu en skölluðu framhjá, auk þess sem dómarinn flautaði á meinta bakhrindingu. Tíminn leið og fátt benti til að staðan breyttist, þegar Fred – sem átti annars frekar slakan dag – átti stórkostlega hælsendingu á Minga á 37. mínútu, sem gerði vel í að renna boltanum til hliðar á Vuk sem kom aðvífandi og negldi upp í skeytin, 2:1. Frábært mark hjá Vuk sem er þegar komin með 66,66% af deildarmörkum sínum í fyrra. Besti sonur Breiðholts er að fara að reynast gullmoli fyrir okkur í ár!
Staðan 2:1 í hálfleik og allt í einu vorum við aftur komin með leik. Fréttaritarinn, glorhungraður eftir að arka með norrænu atvinnuráðgjafana, skellti sér á hamborgara sem var lostæti. Valinkunnur skríllinn stóð bak við stúkuna og rökræddi gang mála. Hljóðið var almennt jákvætt í mannskapnum.
Seinni hálfleikur byrjaði eins og sá fyrri endaði. Framliðið var ekki almennilega sjálfu sér líkt. Útlensku töframennirnir okkar, Fred og Simon, voru lítið að sýna. Það var helst að miðverðirnir ættu þokkalegan leik og Mási átti fínar rispur upp og niður kantinn. Aðrir voru á eða undir pari. Það bætti ekki úr skák að dómarinn leyfði Víkingsliðinu öllu meiri hörku en Frömurum sem fór skiljanlega í taugarnar á okkar mönnum.
Á 57. mínútu komst Mingi skyndilega í dauðafæri eftir stungusendingu og mistök í Víkingsvörninni en markvörður heimamanna kom langt út og náði á bjarga á síðustu stundu. Spurning hvort Magnús Ingi hefði mátt vera ákveðnari í þessari sóknarlotu og hefði þá getað uppskorið mark eða brot og rautt spjald? Strax í kjölfarið fengu Framarar vænlega sókn en Kyle afréð að reyna að vippa boltanum, sem fór rétt framhjá í stað þess að senda fyrir á félaga sína. Tveimur mínútum síðar skallaði Mási rétt framhjá úr dauðafæri. Framarar virtust líklegra liðið.
Þegar seinni hálfleikur var hálfnaður kom fyrsta skiptingin. Mingi fór útaf fyrir Róbert Hauksson, sem stóð sig frábærlega í vorleikjunum en lenti síðan í meiðslum. Róbert kom mjög sterkur inn á í þessum leik og var líflegasti leikmaður Fram það sem eftir var. Nokkrum mínútum síðar fór Már útaf fyrir Gumma Magg, sem náði ekki að setja mark sitt á leikinn.
Þegar tíu mínútur voru eftir af venjulegum leiktíma – og Framarar farnir að færa sig ofar á völlinn – náðu Víkingar að bæta við þriðja markinu, alltof auðveldlega eftir kæruleysi í Framvörninni, 3:1. Framarar brugðust við nokkrum mínútum síðar með tvöfaldri skiptingu. Tryggvi og Þorri komu inná fyrir Simon og Halla. Þessar skiptingar komu þó báðar of seint til að hafa teljandi áhrif á gang leiksins.
Tíminn leið og fréttaritarinn og skjaldsveinninn voru farnir að sætta sig við að fá ekkert út úr leiknum. Aðstoðardómarinn gaf merki um að níu mínútum hið minnsta yrði bætt við leikinn – sem virtsit nokkuð rausnarlegt. Við það spenntust menn nokkuð upp og á 91. mínútu átti Kennie gott hlaup upp að endalínu, sendi fyrir og Róbert skallaði boltann í netið, 3:2 og allt í einu kviknaði smá vonargæta.
Lokamínúturnar reyndust tíðindalitlar. Fréttaritari með Fram-gleraugu gat látið það pirra sig að dómarinn hefði bætt 35 sekúndum við 1 mínútu uppbótartíma í fyrri hálfleik á meðan Víkingar voru í stórsókn en aðeins 42 sekúndum við 9 mínútna uppbótartímann í seinni hálfleik á meðan Framliðið var með boltann – en auðvitað skipti það engu máli í stóra samhenginu. Framarar voru einfaldlega ekki góðir í kvöld og verðskulduðu ekkert úr leiknum. Það er þó jákvætt að tveir framherjar hafi komið marki á töfluna og markið hans Vuk var konfektmoli. Næsti leikur er aftur í Víkinni – næsta föstudagskvöld þegar stelpurnar okkar mæta í heimsókn. Þangað mæta allir góðir menn.
Stefán Pálsson